Sıcak bir günün akşamında yanında bazı ileri gelenler ile Köşk’ün bahçesinde dolaşıyordu. Ben de o sıralar eski Köşk'ün tavan dekorlarıyla meşguldüm. Tozlu ve sisli bir akşam Ankara'nın üzerine çökmüştü. Yer, yer toz hortumları semaya doğru yükseliyor ve manzaraya daha boğucu bir hava ekliyordu. Bize:
- “Ankara'yı hükümet merkezi yapmakla iyi mi ettim?” diye sordu.
Tabii herkes müspet cevap verdi.
Arkasından:
- “Neden?” suali gelince, kimi stratejiden, kimi siyasetten bahsetti. Hatta birimiz kayalık güzeldir gibi bir estetik nazariye de ortaya attı.
Atatürk :
-“Şimdi dalkavukluğu bırakın diye münakaşayı kapattı. Ankara'nın hükümet merkezi olmak için saydığınız meziyetleri beni ikna etmeye yetmez. Ben Ankara'yı hükümet merkezi yapmakla büsbütün başka bir hedef güttüm. Türk'ün imkansızı imkan haline getiren kudretini dünyaya bir kere daha tekrar, tekrar etmek istedim.
Bir gün gelecek şu çorak tarlalar, yeşil ağaçların çevirdiği villaların arasından uzanan yeşil sahalar asfaltlarla bezenecek. Mükemmel bir dünya şehri olacak. Hem bunu hepimiz göreceğiz. O kadar yakında olacakki.
Anekdotlarla Atatürk Em.Tümg. Muzaffer ERENDİL
